Goed Nieuws Maagkankeronderzoek

Erg goed nieuws!

Na 21 jaar bloed verzamelen, van lijders en controle honden voor het maagkankeronderzoek, genetisch onderzoek er op los te laten, fenotyperingen te doen is er een doorbraak.
Enkele jaren geleden is dr. Mandigers (met zijn team) samen gaan werken met een Amerikaans team o.l.v. Dr Shawna Cook en Dr. Jacquelyn Evans en dit heeft uiteindelijk tot een mooi resultaat geleverd en we kunnen op niet al te lange termijn de Belgische herders gaan testen.
Genetisch kan er getest worden op risico-factoren en beschermende factoren. Want waarom krijgen de langharen het en niet de Mechelaar? Wat heeft de Mechelaar wat de Tervueren en Groenendaeler niet hebben.
Gebleken is dat als er meerdere tumor-genen aanwezig zijn het risico groter is op maagtumoren. Er kan een risico-schatting gedaan worden bij toekomstige ouderdieren en er wordt bekeken of er de mogelijkheid bestaat om het DNA wat bij de nesten wordt afgenomen in de nabije toekomst ook gebruikt kan worden om van de pups een risico-schatting te maken. Dit is nog in de ontwikkelfase: hoe verloopt het logistiek en financieel. Maar wordt naarstig aangewerkt.
Op de zogenaamde DNA-chip of DNA micro-array kun je heel veel stukjes DNA aanbrengen, elk op hun eigen bij de computer bekende plek. Je kunt op deze manier heel veel testen tegelijk uitvoeren en dat biedt de mogelijkheid om zowel de risico factoren voor maagcarcinoom te bepalen als ook epilepsie. Dus twee erg belangrijke zaken qua gezondheid.
Het programma om dit te doen is er, de volgende stap is om nu de DNA chip te maken (of mogelijk een combinatie met het ouderschapscontrole bij pups). Met deze ontwikkeling hebben we binnen enkele generaties de frequentie van het probleem duidelijk terug te kunnen dringen (mits fokkers bereidt zijn om te testen).
Uiteraard willen we nog steeds graag bloed van lijders, ontwikkeling staat namelijk nooit stil. Dus heb je een brakende Belgische Herder, neem contact op met dr. Mandigers of de rasvereniging (Anne-Marie Smolders). Blijf alert, ook al is er deze enorm positieve ontwikkeling, het probleem is er nog en vertrouw je het niet, schroom niet. Vraag om advies.
En iedereen die ons geholpen heeft, op welke manier dan ook, met donaties, bloed, biopten, enorm bedankt. Het was en is nog steeds een onderzoek van de lange adem maar uiteindelijk wordt ons ras er beter van en dat is onze doelstelling. 
Binnenkort verschijnt er een publicatie over deze ontwikkelingen en natuurlijk zal ik deze met jullie delen. Stay tuned.

Anne-Marie Smolders

Very good news!

After 21 years of collecting blood from sufferers and control dogs for stomach cancer research, conducting genetic research and phenotyping, there has been a breakthrough.
A few years ago, Dr. Mandigers (and his team) started working with an American team led by Dr. Shawna Cook and Dr. Jacquelyn Evans and this ultimately led to a good result and we can test the Belgian shepherds in the not too distant future.
Genetic testing can be done for risk factors and protective factors. Because why do the longhairs get it and not the Malinois? What does the Malinois have that the Tervueren and Groenendael do not have?
It has been found that if multiple tumor genes are present, the risk of stomach tumors is greater. A risk assessment can be made for future parent animals and it is examined whether it is possible that the DNA taken from the litters can also be used in the near future to make a risk assessment of the puppies. This is still in the development phase: how will it work logistically and financially. But it is being worked on diligently.
You can place many pieces of DNA on the so-called DNA chip or DNA micro-array, each in its own location known to the computer. In this way you can perform many tests at the same time, which offers the opportunity to determine both the risk factors for gastric carcinoma and epilepsy. So two very important things in terms of health.
The program to do this is there, the next step is to now make the DNA chip (or possibly a combination with the parentage check for puppies). With this development we can clearly reduce the frequency of the problem within a few generations (provided breeders are willing to test).
Of course we still want blood from sufferers, because development never stands still. So if you have a vomiting Belgian Shepherd, contact Dr. Mandigers or the breed club (Anne-Marie Smolders). Stay alert, even though there is this extremely positive development, the problem is still there and if you don't trust it, don't hesitate. Ask for advice.
And thank you very much to everyone who helped us in any way, with donations, blood, biopsies. It was and still is a long-term study, but in the end it will benefit our breed and that is our goal.
A publication about these developments will soon be published and of course I will share it with you. Stay tuned.

Anne-Marie Smolders